maandag 4 februari 2008

Straaljagers


hallo pioniers
Dit is onze site over straaljagers.
Hier kom je alles te weten over
deze mooie schepselen. Kijk wel
uit dat u niet te sloom
bent want deze schepselen zijn
verdomd snel. Wij hopen dat
u onze vragen op een leuke
manier beantwoordt.
We vlieger er al op los,,
Laterzzz!

3 opmerkingen:

Anoniem zei

He lo wat een vette site heb je gemaakt man ik vind hem echt supermooi, kan je me wat tips geven?!!!

Anoniem zei

lOl alles van wikipedia geknipt en geplakt.

Anoniem zei

'gwn alles kopie en past gdn -.-

Geschiedenis straaljagers

De eerste straaljager:
Naam: Messerschmitt Me 262
Bijnaam: Schwalbe
Gebruik: Duitse luftwaffe (1944-1945)
Rol: Luchtoverwichtsjager-verkenner-aanvalsjager
Bemanning: 1 piloot
Eerste vlucht: 18 april 1941
Aantal gebouwd: 1433
Lengte: 10,58 M
Hoogte: 3,83 M
Spanwijdte: 12,5 M
Startgewicht: 4413 kg
Max. gewicht: 6387 kg
Motoren: 2x Junkers jumo 004b-1 turbojets
Klimsnelheid: 20 meter per seconde
Vliegbereik: 1050 M

Operaties:
In het begin kregen alleen ervaren piloten toelating om met de Me 262 te vliegen omdat het heel wat kunde vroeg om met de nieuwe motoren en de hoge snelheid het vliegtuig optimaal te gebruiken. Vanaf de laatste oorlogswinter kregen ook de minder getrainde vliegers omscholing op de Me 262.
In 1945
was de Luftwaffe niet meer in staat om veel conventionele toestellen in de lucht te houden door een nijpend brandstofgebrek. De straalmotoren van de Me 262 "liepen" op een ander type brandstof en konden nog redelijk ingezet worden. Tijdens hun vluchten werden zij geconfronteerd met grote aantallen vijandelijke toestellen zodat de Me 262 geen bepalend effect meer kon hebben op het verloop van de oorlog.
Op 18 maar 1945
onderschepten 37 Me 262's een vloot van 1221 Amerikaanse bommenwerpers en 632 escorterende jagers. Ze slaagden erin 12 bommenwerpers en 1 jager neer te halen en verloren zelf 3 toestellen. Toch was dat slechts 1% van de aanvalsmacht. Tevens gingen er meer verloren door bombardementen op de Duitse vliegvelden.
Na de oorlog werd de Me 262 en andere geavanceerde Duitse technologie door de Sovjets, Amerikanen, Engelsen en Fransen meegenomen naar eigen land en daar grondig bestudeerd. De opgedane kennis van de Me 262 resulteerde dan ook in de productie van eigen straaljagers. tjecho-slowakije
produceerde na de oorlog nog een twaalftal toestellen en nam deze, aangeduid als Avia S-92 (eenzitter, 9 stuks) en CS-92 (tweezitter, 3 stuks), in dienst.

Me 262

Me 262
Eerste straaljager

Cockpit Me 262

Cockpit Me 262
Mooie details!

Hoe werkt een Straalmotor


Grote vliegtuigen worden aangedreven door een straalmotor. Er zijn vier typen straalmotoren: de turbojets of turbinestraalmotoren, de turboprops of schroefturbines, de turbofans of omloopmotoren en ramjets of stuwstraalmotoren. De straalmotor is veel zuiniger een vooral veel krachtiger dan een propellermotor. Ook is hij lichter en schudt hij niet zo, omdat de bewegende delen ronddraaien in plaats van op en neer gaan. De straalmotor werkt op het principe van actie en reactie: door lucht naar achteren te duwen gaat de motor naar voren. Als brandstof voor de straalmotor wordt kerosine gebruikt. Als de motor loopt, wordt er lucht in de compressoren gezogen. De compressoren, die worden aangedreven door de turbofan-turbine, bestaan uit een reeks van vele bewegende en vaste schoepen. De schoepen vegen als het ware de lucht naar achteren. Tegen de tijd dat de lucht de verbrandingskamer bereikt, heeft de lucht bijna de snelheid van het geluid. De lucht staat onder grote druk en is zeer heet. De kerosine wordt in de verbrandingskamer gespoten en verbrandt als een continue hete vlam. De zeer hete gassen die worden geproduceerd zetten uit wanneer zij de turbine passeren. Daar doorheen razen ze door de uitlaat. Als reactie op deze hete luchtstroom drijft de stuwkracht het vliegtuig vooruit. De turbine is nodig voor het aandrijven van de compressor.

Straalmotor

Straalmotor
Ingewikkeld hoor!

F-35 Joint Strike Fighter

F-35 lightning
De lockheed martin F-35 Lightning II is een straaljager die voortgekomen is uit het joint strike fighter program (JSF) van het Amerikaanse ministerie van defensie. Zolang het programma geen resultaat opleverde werd de F-35 ook Joint Strike Fighter genoemd, maar sinds het ontwerp van Lockheed martin het won van het ontwerp van Boeing (model X-32) is de naam F-35 Lighting II gekozen. De naam van het programma werd kort daarop ook F-35 Lightning II programma. De straaljager is een doorontwikkelde versie van de Lockheed martin x-35.
Er worden drie varianten van de F-35 worden geproduceerd : een standaarduitvoering (F-35A), een variant die verticaal kan landen (F-35B) en een variant voor gebruik op de vliegkampschepen (F-35C).
Vooralsnog is de Nederlandse staat van plan om de huidige vloot van F16's vanaf 2015 te vervangen door F-35A's. De deelname aan de ontwikkeling en mogelijke aanschaf van het vliegtuig leidde tot grote politieke controverse, onder andere vanwege de hoge kosten van het toestel. Als de aanschaf doorgaat zal de F-35 Nederlands eerste Stealth-vliegtuig worden, hoewel de F-16 wel enkele stealtheigenschappen heeft, o.a. op het gebied van verminderde radarcross-section.


Naam: Joint Strike Fighter
Bemanning: 1 piloot
Rol: Multirol aanvalsjager
Eerste vlucht: 15 december 2006
Lengte: 15,7 M
Hoogte: 4,6 M
Spanwijdte: 13,1 m
Max. gewicht: 27215 kg
Motor: 1x P&W F135

Joint strike fighter

Joint strike fighter
Mooi ding!!

F-14 Tomcat+F-18 Tomcat

F-14:

De F-14 Tomcat is een amerikaans jachtvliegtuig van de vliegtuigfabrikant grumman aircraft engineering corporation. Het is voortgekomen uit een mislukte onderneming om een jachtvliegtuig te ontwerpen voor de amerikaanse marine, namelijk de F-111B. Dit vliegtuig bleek veel te zwaar te zijn en had een te lange neus zodat een landing op een vliegdekkamp zeer moeilijk of onmogelijk bleek. Dus kwamen zijn ontwerpers met een geheel nieuw ontwerp dat uiteindelijk de F-14 Tomcat zou worden.
De ontwikkeling van een van de grootste jagers in de geschiedenis verliep zeer moeizaam. Men had vooral problemen met zogenaamde "compressor stalls" in de Pratt & Whitney TF30-P-412-motoren. Piloten van F-14A's die met deze motor uitgerust waren konden nooit met volledige nabrander opereren om veiligheidsredenen. Het duurde echter lang voordat de F-14 zou uitgerust worden met een nieuwe en veel betere General Electric F110-GE-400-motor, die genoeg stuwkracht leverde om zonder naverbrander te kunnen opstijgen van een vliegdekschip.
De verstelbare vleugels die al eerder werd toegepast op de tornado en de F-111, werd ook op de F-14 gebruikt. Deze vleugel is uitgerust met een "Mach-sweep programmer" die de vleugels automatisch verstelt tussen een hoek van 20° en 68°, afhankelijk van het machgetal en de hoogte. De vleugel kan ook mechanisch door de piloot versteld worden als dit systeem niet zou werken. Door de verstelbare vleugel ondervindt de F-14 minder luchtweerstand bij grotere snelheden. Een nadeel echter is wel dat het moeilijk wordt om wapens mee te nemen onder de vleugels daar de pylonen draaibaar moeten zijn. Bij de tornado werd dit toegepast, maar bij de F-14 wordt de bewapening grotendeels onder de romp en onder de vleugelwortels gehangen.
De technologie in de F-14 werd zeer lang streng geheim gehouden vanwege zijn geavanceerd wapensysteem, namelijk de AWG-9, waarmee hij Aim-54 Phoenix-geleide wapens kan afvuren. De AIM-54 werd speciaal voor de Tomcat ontwikkeld. Het is de grootste, duurste en verst reikende raket die door jagers wordt gebruikt. De Phoenix is 4 meter lang en weegt 450 kg. Door zijn wapensysteem en deze raket kan de Tomcat een aanvaller onderscheppen en uitschakelen vanaf zo'n 200 km afstand. Omdat de Tomcat in zijn gloriedagen de enige jager was die dit kon, was superioriteit in de lucht altijd verzekerd. De F-14 kan een maximum van 6 Phoenix-raketten meenemen, maar moet er dan minimaal twee afvuren of in zee afwerpen om te kunnen landen op een vliegdekschip door het te grote gewicht. Meestal neemt de Tomcat een mix mee van sidewinders, sparrows , 2 brandstoftanks onder de luchtinlaten en 1 of 2 Phoenix-raketten. De F-14 heeft ook een 20 mm Vulcan-boordkanon in zijn neus, dat in luchtgevechten op korte afstand gebruikt wordt.
De Tomcat werd bij het grote plubiek misschien wel het bekendst danzij de film "Top Gun"

F-18:

De Hornet F/A-18 is een universele jachtbommenwerper voor alle weersomstandigheden.
Het toestel is in de jaren '70 ontworpen voor de Amerikaanse Marine en is tegenwoordig in dienst van de Amerikaanse marine, het Amerikaanse korps mariniers en bij verscheidene andere naties als spanje en canada. Het vervult de rollen van escortevliegtuig, luchtverdediging, het uitschakelen van vijandige luchtafweer, verkenning, luchtsteun, en voorwaartse luchtcontrole. Met zijn veelzijdigheid en betrouwbaarheid is het een waardevol vliegtuig met als enig nadeel zijn relatief gebrek aan reikwijdte.

Naam: F-14

Rol: Jachtvliegtuig

Bemanning: 2 piloten (1 radarman)

Aantalgebouwd: 712

Lengte: 19,10 M

Hoogte: 4,88 M

Spanwijdte: 19,55 M

Max. Gewicht: 33724 kg

Motor: 2x P&W TF30-P-412A

Topsnelheid: Mach- 2.34 op 15000 M

Naam F-18 Hornet

Rol: Jachtbommenwerper

Bemanning: 1 piloot

Lengte: 16,8 M

Hoogte: 4,6 M

Spanwijdte: 13,5 M

Max. gewicht: 23537 kg

Motor: 2x F404-GE-402 Turbofan


f-14 en F-18

f-14 en F-18
In tekening vorm